Gerbert Kuitert ging als klassieke dagbladverslaggever meelopen op de online redactie van Tubantia. Wat viel hem op? En kijkt hij nu anders naar onze digitale media?
“In de vorige zomer meldde ik me aan voor een project om verslaggevers van de nieuwsdienst bij toerbeurt te laten meedraaien op onze internetredactie. Natuurlijk stuurde ik mijn stukjes voor de krant ook naar online en zag het dan vaak terug met een totaal andere kop. Maar tools zoals ChartBeat waren mij nog onbekend, net zoals ik geen idee had hoe je als ‘presentator’ de homepage van een nieuwssite beheert.
Ik was een klassieke dagbladverslaggever. Op pad met een schrijfblok en dan op de redactie het verhaal uitwerken. De ratrace om snel een bericht voor online te tikken om de concurrentie voor te zijn, ging aan mij voorbij.
Maar omdat het nu een wezenlijk onderdeel is van ons vak, wilde ik het allemaal leren. En zo werd ik als 57-jarige de oudste ‘stagiair’ van de online redactie van Tubantia. Ik ging werken in een vrolijk team waarvan de meeste leden even oud zijn als mijn kinderen. Je zag ze lachen als ik met collega-stagiair Martin (53) een video ging maken voor de site. Riepen ze: ‘Omroep Max!’.
Een video maken met je mobiel is zo eenvoudig nog niet. Stond ik een ondernemer te interviewen, kwam ik er op de redactie achter dat zijn hoofd er maar half op stond. Een andere keer trilden de beelden zo dat Twente aardbevingsgebied leek. Moest ik terug met een geleend statief waar je de mobiele telefoon in vastklikt.
Een brand of andere calamiteit filmen lukt nu goed. Maar voor het grotere werk neem ik liever een cameraman mee van 1Twente. Met hen werken we samen, zij doen ook de montage van de items. Mijn filmpje in de stijl van Gert-Jan Dröge (Glamourland) over buitenissig geklede bezoekers van de Military in Boekelo was met ruim 50.000 views op Facebook onze kijkcijferhit van oktober vorig jaar.
Teruggekeerd als ‘schrijver’ op de nieuwsdienst werk ik nog twee keer per maand als presentator van onze website. Ook om alle als stagiair aangeleerde handelingen niet te verliezen. Ouderen willen soms nog wat vergeetachtig zijn.”